Η παράδοση στις χρυσές βέρες

Χρυσές Βέρες Κλασικές

Οι βέρες αποτελούν όχι μόνο ένα σύμβολο ένωσης κι αμοιβαίας αγάπης μεταξύ ενός ζευγαριού, αλλά παράλληλα εκφράζουν την αισθητική και το προσωπικό γούστο του καθενός. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η έρευνα αγοράς πριν καταλήξει ένα ζευγάρι στις βέρες της επιλογής του κι όχι μόνο για το κόστος τους, αλλά και για το σχέδιο.

 

Στην αγορά υπάρχει τεράστια ποικιλία σχεδίων σε βέρες τα οποία ξεπερνούν κάθε φαντασία. Πλέον οι βέρες δεν είναι μονάχα χρυσές ή λευκόχρυσες bull-γνωστές και ως καμπυλωτές, ανατομικές ή πομπέ. Εν έτη 2014 οι βέρες παράγονται σε διάφορα σχέδια, με πέτρες ζιργκόν ή μικρά διαμάντια, σφυρήλατες, ματ, με ανάγλυφα σχέδια και για κάθε ζευγάρι υπάρχει το κατάλληλο ζευγάρι βέρες που θα το αντιπροσωπεύσει για το υπόλοιπο κομμάτι της ζωής του.

 

Ακόμα κι ένα ζευγάρι που θέλει να παραμείνει πιστό στην παράδοση χωρίς να παρεκκλίνει από την κλασική χρυσή βέρα μπορεί να επιλέξει το ίδιο σχέδιο διακοσμώντας το με πέτρες ζιργκόν με οποιαδήποτε διάταξη ή να προσθέσει διαμάντια προκειμένου να την κάνει ακόμα πιο λαμπερή. Συνήθως ωστόσο η γυναικεία η βέρα είναι αυτή στην οποία προστίθενται πέτρες ζιργκόν ή μπριγιάν.

 

Σε γενικότερες γραμμές, οι βέρες μπορεί να είναι ένα κόσμημα πολύ προσωπικό, αλλά πολλά είναι τα ζευγάρια που κλίνουν προς τις χρυσές κλασικές βέρες χωρίς ιδιαίτερες παραλλαγές (ματ-αμμοβολή, σφυρηλατημένες, ανάγλυφες κλπ.) διότι η χρυσή κλασική βέρα είναι ένα απόλυτα διαχρονικό κομμάτι το οποίο φοριόταν πριν πολλά χρόνια, φοριέται τώρα, αλλά θα φορεθεί πολύ και στο μέλλον. Η εμφάνισή τους, πάντα απλή αλλά παράλληλα κομψή κι ανάλογα το πάχος της, διακριτική. Μία τέτοια βέρα επιτρέπει σε μία γυναίκα να τη συνδυάσει με ένα μονόπετρο, ολόπετρο ή και σειρέ δαχτυλίδι αναλόγως πόσο έντονο ή διακριτικό θέλει να είναι το αποτέλεσμα.

Οι άντρες μπορεί να δείχνουν ιδιαίτερη αδυναμία στα ρολόγια, ωστόσο με μία βέρα γίνονται πιο επιφυλακτικοί, καθότι μη συνηθισμένοι στα χρυσά κοσμήματα. Για το λόγο αυτό οι περισσότεροι άντρες κλίνουν στα πιο απλά σχέδια σε βέρα, όπως η κλασική χρυσή βέρα. Από κει κι έπειτα καμία παράδοση δεν προστάζει το ζευγάρι να φοράει εξαιρετικά ολόιδιες βέρες. Αυτό επιτρέπει σε ένα ζευγάρι να κάνουν έναν διαφορετικό συνδυασμό επιλέγοντας την κλασική βέρα και για τους δύο, αλλά στολίζοντας τη γυναικεία βέρα με διαμάντια κοπής μπριγιάν (συνήθως 0,01ctβάρος η καθεμιά) ή με ζιργκόν. Μία άλλη περίπτωση θα ήταν ένας άντρας να επιλέξει για τον εαυτό του το κλασικό σχέδιο χρυσής βέρας, ενώ η σύντροφός του μία παραλλαγή της ίδιας βέρας. Παραδείγματος χάριν όπως απεικονίζεται στη φωτογραφία, η χρυσή βέρα είναι η κλασική με εκλεπτυσμένη επεξεργασία, ιδιαίτερα λαμπερή για ένα γυναικείο χέρι.

 

Συνεπώς, μπορεί στο μείζον θέμα «βέρες» πολλοί να είναι αυτοί που θα «πελαγώσουν» λόγω σχεδίου, μην ξέροντας τι να πρωτοεπιλέξουν από την ποικιλία σχεδίων σε βέρες γάμου. Ωστόσο όπως προανέφερα η έρευνα αγοράς πριν την ολοκλήρωση της παραγγελίας είναι ουσιώδης προκειμένου να δούμε όσο το δυνατόν πιθανότερες εκδοχές σε βέρες γάμου και σε συνδυασμούς τους.

Βέρες: Ιστορία και συμβολισμός της βέρας

Οι βέρες , γνωστές και ως δαχτυλίδια αρραβώνων χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πίσω στο χρόνο, αλλά κανένας δεν μπορεί να επιβεβαιώσει με σιγουριά πότε ξεκίνησε αυτή η μακρόχρονη παράδοση. Η πρώτη καταγεγραμμένη ανταλλαγή βερών ξεκινάει στην αρχαία Αίγυπτο, περίπου πριν από 4800 χρόνια. Φυσικά, οι βέρες που χρησιμοποιούνταν τότε, σε καμία περίπτωση δεν είχαν τη σημερινή εμφάνιση και σύσταση. Ήταν κατασκευασμένες από ευτελή υλικά (π.χ. καλάμια) τόσο οι βέρες όσο και άλλα κοσμήματα τα οποία στόλιζαν τις γυναίκες της αρχαίας Αιγύπτου.

Ωστόσο, οι βέρες, ανεξάρτητα από το υλικό κατασκευής τους συμβόλιζαν την αιωνιότητα. Η βέρα, σαν σχήμα ήταν κι εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να είναι ένα κύκλος χωρίς αρχή, μέση και τέλος , συμβολίζοντας έτσι την αιωνιότητα. Ο συμβολισμός αυτός της βέρας  είναι διαδεδομένος όχι μόνο στον Αιγυπτιακό, άλλα και σε άλλους πολιτισμούς ανά την υφήλιο.

Ο συμβολισμός, όμως της βέρας, δε σταματάει στο κυκλικό της περίγραμμα. Το κενό μέσα στη βέρα, δε είναι απλά ένα κενό διάστημα, αλλά μία πύλη η οποία οδηγεί σε πράγματα και γεγονότα άγνωστα σε αυτόν που τη φοράει, ευτυχή και μη. Έτσι λοιπόν όταν ένα ζευγάρι φοράει βέρες, οι βέρες τους συμβολίζουν την αέναη και αθάνατη αγάπη που υπόσχεται ο ένας στον άλλον.

Τα υλικά από τα οποία κατασκευάζονταν οι βέρες (δέρμα, κόκκαλα και ελεφαντόδοντο)  δεν είχαν αντοχή στον χρόνο, συνεπώς φθείρονταν πολύ εύκολα.

Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη στον άνθρωπο να δημιουργήσει βέρες ανθεκτικότερες που να αντέχουν στα χτυπήματα και στον χρόνο, καθώς είναι ένα κόσμημα το οποίο σύμφωνα με την παράδοση πρέπει αν κοσμεί την παράμεσο ενός νυμφευμένου ζευγαριού για πάντα. Συνεπώς, από τον 2^ο αιώνα μ.Χ., το επικρατέστερο υλικό κατασκευής για βέρες είναι ο χρυσός , ένα υλικό το οποίο είναι γερό και η διάρκειά του κι η λάμψη του αιώνια. Το γεγονός ότι οι βέρες κατασκευάζονται από χρυσό, ένα πολύτιμο υλικό μεγάλης εμπορικής αξίας, δίνει μεγαλύτερη αξία στις βέρες.

Μετά τους Αιγύπτιους, η παράδοση της βέρας συνεχίστηκε από τους Ρωμαίους, οι οποίοι κατασκεύαζαν βέρες από σίδηρο. Στην προκειμένη περίπτωση η βέρα που κοσμούσε το δάχτυλο μίας γυναίκας ήταν σύμβολο ιδιοκτησίας και πλήρους κυριαρχίας από τον σύζυγό της. Αργότερα, τα ρωμαϊκά δαχτυλίδια αρραβώνων κατασκευάζονταν από σίδερο συμβολίζοντας τη δύναμη και τη μονιμότητα της αγάπης σε ένα γάμο. Λέγεται επίσης ότι οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που χάραξαν εσωτερικά τις βέρες.

Οι βέρες χρησιμοποιήθηκαν από τους Χριστιανούς σε γαμήλιες τελετές από το 860 μ.Χ., οι οποίες ακόμα και τότε δεν ήταν διόλου απλές. Αντιθέτως, ήταν διακοσμημένες με χαραγμένα περιστέρια (ελπίδα), λύρες (αξία) ή δύο ενωμένα χέρια (ένωση). Η Εκκλησία καταδίκασε τις βέρες ως ειδωλολατρικές και κατά τον 13^ο αιώνα, δόθηκε στα δαχτυλίδια αρραβώνων και στις βέρες απλούστερη μορφή, πράγμα που τους έδωσε μεγαλύτερη πνευματική αξία την οποία ένας επίσκοπος αργότερα βάφτισε ως «τον συμβολισμό της ένωσης των καρδιών».

Οι βέρες σε διάφορα στάδια της ιστορίας τους έχουν φορεθεί σε διαφορετικά δάχτυλα, ακόμη και στον αντίχειρα, και στα δύο χέρια. Σύμφωνα με μία παράδοση που πιστεύεται ότι προέρχεται από τους Ρωμαίους , η βέρα φοριέται στο αριστερό χέρι, στο μέσο δάχτυλο, γιατί υπήρχε η πίστη ότι μία φλέβα στο συγκεκριμένο δάχτυλο ονόματι “Vena Amoris” συνδεόταν άμεσα με την καρδιά. Ωστόσο οι επιστήμονες απέδειξαν πώς η θεωρία αυτή ήταν λανθασμένη. Εντούτοις, ο μύθος αυτός πολλές φορές λαμβάνεται υπόψη από κάποιους αθεράπευτα ρομαντικούς .  Πολλοί υποστήριζαν ότι η βέρα θα πρέπει να φοριέται στο μέσο δάχτυλο για θρησκευτικούς λόγους. Παρ’ όλες τις θεωρίες τελικά επικράτησε στις δυτικούς πολιτισμούς οι βέρες να φοριούνται στον παράμεσο του δεξιού χεριού. Εξού και η γνωστή φράση «βέρα στο δεξί»…

Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, οι βέρες είναι σύμβολο αιώνιας αγάπης κι αφοσίωσης μεταξύ ενός ζευγαριού και ενώ στον αρραβώνα οι βέρες φοριούνται στο αριστερό χέρι, στο γάμο οι βέρες περνιούνται από τον κουμπάρο στο δεξί χέρι του ζευγαριού. Σήμερα οι βέρες είναι ως επί των πλείστων κατασκευασμένες από χρυσό 9, 14 ή 18 καρατίων σε πολυποίκιλα σχέδια. Η γαμήλια ένωση δύο ανθρώπων τελείται και σφραγίζεται με τη ανταλλαγή βερών  ευλογημένων από τον ιερέα.