Οι βέρες , γνωστές και ως δαχτυλίδια αρραβώνων χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πίσω στο χρόνο, αλλά κανένας δεν μπορεί να επιβεβαιώσει με σιγουριά πότε ξεκίνησε αυτή η μακρόχρονη παράδοση. Η πρώτη καταγεγραμμένη ανταλλαγή βερών ξεκινάει στην αρχαία Αίγυπτο, περίπου πριν από 4800 χρόνια. Φυσικά, οι βέρες που χρησιμοποιούνταν τότε, σε καμία περίπτωση δεν είχαν τη σημερινή εμφάνιση και σύσταση. Ήταν κατασκευασμένες από ευτελή υλικά (π.χ. καλάμια) τόσο οι βέρες όσο και άλλα κοσμήματα τα οποία στόλιζαν τις γυναίκες της αρχαίας Αιγύπτου.
Ωστόσο, οι βέρες, ανεξάρτητα από το υλικό κατασκευής τους συμβόλιζαν την αιωνιότητα. Η βέρα, σαν σχήμα ήταν κι εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να είναι ένα κύκλος χωρίς αρχή, μέση και τέλος , συμβολίζοντας έτσι την αιωνιότητα. Ο συμβολισμός αυτός της βέρας είναι διαδεδομένος όχι μόνο στον Αιγυπτιακό, άλλα και σε άλλους πολιτισμούς ανά την υφήλιο.
Ο συμβολισμός, όμως της βέρας, δε σταματάει στο κυκλικό της περίγραμμα. Το κενό μέσα στη βέρα, δε είναι απλά ένα κενό διάστημα, αλλά μία πύλη η οποία οδηγεί σε πράγματα και γεγονότα άγνωστα σε αυτόν που τη φοράει, ευτυχή και μη. Έτσι λοιπόν όταν ένα ζευγάρι φοράει βέρες, οι βέρες τους συμβολίζουν την αέναη και αθάνατη αγάπη που υπόσχεται ο ένας στον άλλον.
Τα υλικά από τα οποία κατασκευάζονταν οι βέρες (δέρμα, κόκκαλα και ελεφαντόδοντο) δεν είχαν αντοχή στον χρόνο, συνεπώς φθείρονταν πολύ εύκολα.
Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη στον άνθρωπο να δημιουργήσει βέρες ανθεκτικότερες που να αντέχουν στα χτυπήματα και στον χρόνο, καθώς είναι ένα κόσμημα το οποίο σύμφωνα με την παράδοση πρέπει αν κοσμεί την παράμεσο ενός νυμφευμένου ζευγαριού για πάντα. Συνεπώς, από τον 2ο αιώνα μ.Χ., το επικρατέστερο υλικό κατασκευής για βέρες είναι ο χρυσός , ένα υλικό το οποίο είναι γερό και η διάρκειά του κι η λάμψη του αιώνια. Το γεγονός ότι οι βέρες κατασκευάζονται από χρυσό, ένα πολύτιμο υλικό μεγάλης εμπορικής αξίας, δίνει μεγαλύτερη αξία στις βέρες.
Μετά τους Αιγύπτιους, η παράδοση της βέρας συνεχίστηκε από τους Ρωμαίους, οι οποίοι κατασκεύαζαν βέρες από σίδηρο. Στην προκειμένη περίπτωση η βέρα που κοσμούσε το δάχτυλο μίας γυναίκας ήταν σύμβολο ιδιοκτησίας και πλήρους κυριαρχίας από τον σύζυγό της. Αργότερα, τα ρωμαϊκά δαχτυλίδια αρραβώνων κατασκευάζονταν από σίδερο συμβολίζοντας τη δύναμη και τη μονιμότητα της αγάπης σε ένα γάμο. Λέγεται επίσης ότι οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που χάραξαν εσωτερικά τις βέρες.
Οι βέρες χρησιμοποιήθηκαν από τους Χριστιανούς σε γαμήλιες τελετές από το 860 μ.Χ., οι οποίες ακόμα και τότε δεν ήταν διόλου απλές. Αντιθέτως, ήταν διακοσμημένες με χαραγμένα περιστέρια (ελπίδα), λύρες (αξία) ή δύο ενωμένα χέρια (ένωση). Η Εκκλησία καταδίκασε τις βέρες ως ειδωλολατρικές και κατά τον 13ο αιώνα, δόθηκε στα δαχτυλίδια αρραβώνων και στις βέρες απλούστερη μορφή, πράγμα που τους έδωσε μεγαλύτερη πνευματική αξία την οποία ένας επίσκοπος αργότερα βάφτισε ως «τον συμβολισμό της ένωσης των καρδιών».
Οι βέρες σε διάφορα στάδια της ιστορίας τους έχουν φορεθεί σε διαφορετικά δάχτυλα, ακόμη και στον αντίχειρα, και στα δύο χέρια. Σύμφωνα με μία παράδοση που πιστεύεται ότι προέρχεται από τους Ρωμαίους , η βέρα φοριέται στο αριστερό χέρι, στο μέσο δάχτυλο, γιατί υπήρχε η πίστη ότι μία φλέβα στο συγκεκριμένο δάχτυλο ονόματι “Vena Amoris” συνδεόταν άμεσα με την καρδιά. Ωστόσο οι επιστήμονες απέδειξαν πώς η θεωρία αυτή ήταν λανθασμένη. Εντούτοις, ο μύθος αυτός πολλές φορές λαμβάνεται υπόψη από κάποιους αθεράπευτα ρομαντικούς . Πολλοί υποστήριζαν ότι η βέρα θα πρέπει να φοριέται στο μέσο δάχτυλο για θρησκευτικούς λόγους. Παρ’ όλες τις θεωρίες τελικά επικράτησε στις δυτικούς πολιτισμούς οι βέρες να φοριούνται στον παράμεσο του δεξιού χεριού. Εξού και η γνωστή φράση «βέρα στο δεξί»…
Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, οι βέρες είναι σύμβολο αιώνιας αγάπης κι αφοσίωσης μεταξύ ενός ζευγαριού και ενώ στον αρραβώνα οι βέρες φοριούνται στο αριστερό χέρι, στο γάμο οι βέρες περνιούνται από τον κουμπάρο στο δεξί χέρι του ζευγαριού. Σήμερα οι βέρες είναι ως επί των πλείστων κατασκευασμένες από χρυσό 9, 14 ή 18 καρατίων σε πολυποίκιλα σχέδια. Η γαμήλια ένωση δύο ανθρώπων τελείται και σφραγίζεται με τη ανταλλαγή βερών ευλογημένων από τον ιερέα.
Veres online 